Wie zijn de eenzamen?
We komen ‘zonderlingen’ tegen die zich volkomen uit het normale leven terugtrekken. Men kan ze vinden, zoals een krant opmerkte, ‘in alle streken van het platteland waar ze in schuren en grotten en meer van dergelijke plaatsen leven en geen vlieg kwaad doen.’
Na een bezoek aan twee oude dames die in zo’n schuur huisden, was het commentaar van de verslaggever, een inspecteur voor de volksgezondheid: ‘Het gesprek was filosofisch, het ontbrak hen niet aan gezond verstand, en er waren geen pijnlijke stiltes. Zij weten precies wat ze van het leven verlangen en zelden heb ik mensen ontmoet die meer tevreden zijn. . . . De vraag is of dit een slechter leven is dan in een kelder in een Londense achterbuurt?‘
Lees verder in: Sunrise
– Elizabeth Duffie
Wie herinnert zich nog de meubelmaker?
I
edereen herinnert zich nog Abraham Lincoln, de beroemde president van de Verenigde Staten, die tijdens de Amerikaanse burgeroorlog slaven bevrijdde en zo’n belangrijke rol speelde in het vormen van het Amerika dat we nu kennen.
Maar zeg eens, wie herinnert zich nog de bescheiden meubelmaker die zijn keukentafel had gemaakt? Zijn familie en vrienden zullen dat zeker hebben gedaan. Maar met het verstrijken van de jaren zijn ze allemaal gestorven, zijn huis is inmiddels gesloopt en de meubels, kasten, tafels en stoelen met zijn naam erop zijn uit elkaar gevallen en vergaan tot stof. Het was alsof hij nooit had bestaan. Wat zijn we vergeten? Over welke man, welk Zelf, hebben we het als we spreken over iemand van ons gewone mensen? Wie herinnert zich de meubelmaker?
Als we het voorbeeld van Abraham Lincoln nemen, zijn het alleen de beroemde of beruchte mensen uit de geschiedenis die we ons herinneren om wat ze hebben gedaan. Maar we weten uit de geschiedenisboekjes dat er ook zogenaamde beroemde mensen waren die lang niet zo groot waren en elke dag ontmoeten we zogenaamde grote mensen die niet echt beroemd zijn. Dus misschien is het zo dat de kwaliteiten van die persoon eerder worden herinnerd dan de persoonlijkheid en datgene dat hij of zij heeft bereikt.
Als we deze gedachte uitwerken, zullen we ons herinneren dat de theosofische leringen zeggen dat de werkelijke essentie van een mens van leven naar leven gaat in een schier eindeloze reeks van incarnaties. De vormen zullen van leven tot leven veranderen, als een acteur die zijn kleren verwisselt tijdens een opvoering. Als we reïncarnatie zien als een werkelijkheid, zien we dat iedereen leeft als de belichaming van het geheugen van hem of haar zelf.
Het feit op zichzelf dat we leven bewijst ons verleden gedurende talloze levens tot het punt waarop we ons nu bevinden. Het zijn de waarden en kwaliteiten die we belichamen die verder leven ongeacht of mensen nu de namen van onze individuele persoonlijkheden herinneren of niet. Grootsheid is een innerlijk iets, gedachten en waarden die we niet kunnen zien maken wie we zijn en stralen uit om anderen te raken, of we nu wel of niet horen bij een bepaalde persoonlijkheid.
Wie herinnert zich nog de goede meubelmaker die rustig werkte en heel zijn leven eerlijk was? De oude wijsheid zegt ons dat ieder leven, hoog of laag in de ogen van de wereld, de uitdrukking is van het Hoogste Zelf. En daarom is ieders leven, of hij nu koning, president of meubelmaker is, kostbaar en dat zal herinnerd worden om zijn effect op de kwaliteit van de wereld van vandaag.

— Andrew Rooke

Nationaal Secretaris van de Australische afdeling
van de Theosophical Society Pasadena

z