De dag is een cyclus, en de zonsopkomst en zonsondergang zijn momenten waarop de sluier tussen de innerlijke en uiterlijke werelden dunner wordt; iets van binnen raakt het hart en de hele natuur reageert. De vogels antwoorden met een ode in ochtend en avond, de planten met het openen en sluiten van bloemen en andere levensvormen weer op een andere unieke manier ...

De vier heilige seizoenen van het jaar worden herhaald tijdens de vier delen van de dag, en iedere zonsopkomst brengt hernieuwd leven — werkelijk, een nieuwe lente van de omwenteling van die dag.

In de lente, de zonsopkomst van het jaar, beginnen de zangvogels vanuit het zuiden te arriveren. Snel daarop volgen de bloemen, een siddering van nieuw leven is overal voelbaar.

In oude tijden kende de mens de innerlijke betekenis van de Natuur, kende zichzelf als één met de Natuur, en leefde in harmonie met de Grote Moeder.

in de stilte en het zonlicht van de eerste uren iets zou moeten vinden dat zich verbindt met zijn eigen hogere natuur en dat tot bloei komt en vruchten voortbrengt. Hij zou zich in de ochtend in het aangename zonlicht moeten bevrijden en de dag zo vredig beginnen alsof hij een klein kind uit zijn slaap wekt, en de meer oprechte en edele kant van zichzelf naar buiten brengen — ik bedoel niet naar buiten brengen in woorden en taal, maar in gedachten die de rijkdom en volheid van de geest benaderen en waarbij men ieder moment dat de god zich in hem verheft deze tot bloei laat komen. Als hij daarna de moeilijkste plicht, waarvan hij weet dat het zijn plicht is, aanpakt en volbrengt, zal hij het geheim leren kennen om waakzaam te zijn en na korte tijd zal hij, zonder zich ervan bewust te zijn, alle lasten die hem hinderden van zich hebben afgeworpen. Velen werken hard en gewetensvol om van deze lasten te worden bevrijd: het is niet nodig er één seconde aan te besteden. Men hoeft slechts de twijfels en bange vermoedens opzij te zetten om de kamers van de ziel te betreden, en zich te koesteren in het zonlicht en de kracht die daar zijn te vinden.’

‘De eerste drie uren van de dag,’ vervolgde hij, ‘bieden de beste gelegenheid. Wie niet opstaat met de zon verliest een ontzaglijke hoeveelheid kracht. Wie opstaat vóór de zon en bij het aanbreken van de dag zijn plichten van dit gebied heeft volbracht en wat nodig is voor de verzorging van het lichaam en gereed is bij zonsopkomst naar buiten te gaan en met de zon te werken, krijgt de medewerking van een kracht waarover hij maar weinig weet — het heldere blauwe licht achter de zon.’

Hoog boven ons aardoppervlak is de lucht bezwangerd en de ruimte gevuld met magnetische of meteoorstof, die zelfs niet eens tot ons zonnestelsel behoort. De wetenschap, die gelukkig heeft ontdekt dat onze aarde, die met alle andere planeten door de ruimte wordt gevoerd, een groter deel van die stof op haar noordelijk dan op haar zuidelijk halfrond opvangt, weet dat het overwegend aantal continenten op het eerste halfrond en de grotere hoeveelheid sneeuw en vocht daaraan te danken is. Miljoenen van die meteoren en zelfs van de fijnste deeltjes bereiken ons jaarlijks en dagelijks, en al onze tempelmessen zijn van dit ‘hemelse’ ijzer ^‡ gemaakt, dat ons bereikt zonder dat het enige verandering heeft ondergaan — het aardmagnetisme houdt ze bijeen. Voortdurend wordt gasachtige stof aan onze atmosfeer toegevoegd uit de onophoudelijke neerslag van sterk magnetische meteoorstof, . . .

‘de magnetische aantrekking van meteoorstof door de aarde en de directe invloed van deze stof op de plotselinge temperatuurwisselingen, speciaal in verband met warmte en kou, tot nu toe nog geen uitgemaakte zaak, geloof ik. Men twijfelde eraan of het feit dat onze aarde door een gebied in de ruimte gaat, waarin zich meer of minder dichte massa’s meteoorstof bevinden, enig verband houdt met het toe — of afnemen van de hoogte van onze atmosfeer, of zelfs de weersgesteldheid. Maar wij menen dat we het gemakkelijk zouden kunnen bewijzen; en sindsdien accepteren zij het feit dat de relatieve verdeling en verhouding van land en water op onze aardbol het gevolg kan zijn van een grote opeenhoping van meteoorstof op aarde, en sneeuw — vooral in onze noordelijke streken — is vol van meteoorijzer en magnetische deeltjes; en daar afzettingen van de laatste zelfs op de bodem van de zeeën en oceanen worden gevonden, vraag ik me af waarom de Wetenschap tot nu toe niet heeft begrepen dat elke atmosferische verandering en verstoring is toe te schrijven aan het gecombineerde magnetisme van de twee grote massa’s waartussen onze atmosfeer wordt samengedrukt! Ik noem deze meteoorstof een ‘massa’, want dat is het inderdaad ... Ik had de indruk dat de wetenschap wist dat de ijstijden, zowel als die perioden waarin de temperatuur ‘is als die van het Carboon,’ worden veroorzaakt door het toe — en afnemen, of liever het uitzetten van onze atmosfeer, welk uitzetten zelf weer te danken is aan dezelfde aanwezigheid van meteoorstof? in ieder geval, we weten allemaal dat de warmte die de aarde ontvangt door zonnestraling op zijn hoogst één derde, zo niet minder is van de hoeveelheid die zij rechtstreeks van de meteoren ontvangt.’

waar hij ook ging, hij hield zich altijd aan een vaste regelmatige verdeling van de dag. Bij zonsopkomst voerde hij in eenzaamheid zekere religieuze oefeningen uit, waarvan hij de aard alleen doorgaf aan hen die de discipline van ‘vier jaren’ (ook wel vijf jaar) zwijgzaamheid hadden volbracht. Dan sprak hij met de tempelpriesters of de hoofden van een gemeenschap ... Niet dat hij de gewone mensen negeerde; het was zijn vaste gebruik om hen te onderwijzen, maar altijd na de middag; maar zij die het innerlijke leven leefden, zo zei hij, zouden bij het krieken van de dag de nabijheid van God moeten zoeken, en dan de dag tot aan de middag besteden aan het geven en ontvangen van onderricht in heilige zaken, en zich niet tot de middag wijden aan wereldse zaken. Dat is te zeggen, de ochtend werd door Apollonius gewijd aan goddelijke wetenschap, en de middag aan het onderricht in ethiek en het praktische leven. Na een werkzame dag nam hij een bad in koud water, zoals zo vele van de mystici in die tijd en in die landen, waaronder de Essenen en de Therapeuten.